“احساس شادی و آرامش بخشیدن”، مهمترین وظیفه مشاور در اتاق مشاوره است
نویسنده: احمد جبارزاده؛ مددکار اجتماعی
آرامش و شادی همواره در طول تاریخ و در نگاه ادیان، هنر و علوم از مهمترین اهداف پیشنهادی در وعده به انسان ها بوده است.
چه کسی می خواهد تا آخر عمر در تنش و اضطراب و ناخشنودی به سر برد؟!
مراجع کننده به مشاوره کسی است که بر اثر رویدادهای پیش آمده درونی یا بیرونی و یا هر دو دچار عدم تعادل فکری و احساسی شده و در نتیجه از آرامش و شادی اش به حاشیه رانده شده است.
نیازها و مشکلات مراجع چندوجهی است. غم نان و غم کار را باید اقتصاد دانان و کار آفرینان پاسخ دهند. دلواپسی های سیاسی و جنگ را سیاستمداران، دلشوره های تخریب زیستی را حاکمان و دانشمندان، آسیب های اجتماعی را قانون گذاران، بیماری های جسمی را پزشکان و سایر نگرانی ها را سایرین متخصص پاسخگو باشند و نسخه بپیچند.
اما مشاور در کنار آسیب شناسی و ارائه راهکارهای مختلف و کمک به حل مشکل مراجع وظیفه اصلی اش رساندن وی به آرامش و شادی است که بستر هر حرکت دیگری خواهد بود.
تغییر شگرفی در حال وقوع است. بعد از هزاران سال، دیگر تغییرات صرفاً در سطح تکنولوژی و نوع زندگی آدم ها نیست. خود انسان در حال تغییر است. تغییراتی زیستی و روانی و هوشی.
این تغییرات هم جنبه مثبتی دارد و هم منفی.
مثبت آنجاست که از سطوح فکری، اخلاقی، فن آفرینی، خلاقیت و مولد بودن برخوردار است و مدام در حال افزایش و منفی آنجایی است که علیرغم همه تحولات خوب درونی و بیرونی دچار یک تردید، فقدان امنیت، خشم و اضطراب مهار نشدنی و در یک کلام حال بد شده‌است، پولدارتر شده است اما الزاماً خ
وشبخت تر نشده، سالم تر شده است اما حتماً راحت تر نشده، در رفاه است اما نه حتماً در آرامش. رنج انسانی و هیجانات منفی او بشدت اوج گرفته است.
اتاق مشاوره و مشاور جایی است و کسی است که این مرهم را باید که بر زخم تنهایی و افسردگی و ناشادی اش بگذارد.
به زعم بنده مشاور موفق کسی است که در کنار کمک به حل مشکل مراجع، او را آرام، شاد و ایمن می سازد.
